อาการบ่งชี้ของอัลไซเมอร์

• ระยะเริ่มแรก      ผู้ป่วยจะมีอาการหลงลืม ในเรื่องที่ไม่น่าจะลืม
• ระยะกลาง        เมื่อเริ่มเป็นมากขึ้น ผู้ป่วยจะมีความจำจะแย่ลง สูญเสียความทรงจำ โดยเฉพาะความจำที่เพิ่งเกิดใหม่ๆ หงุดหงิดง่าย อารมณ์แปรปรวน บางครั้งเดินออกจากบ้านโดยไม่ทราบสาเหตุ
• ระยะรุนแรง       ผู้ป่วยจะมีอาการสับสน ก้าวร้าว ตอบสนองต่อสิ่งรอบข้างน้อยลง เคลื่อนไหวน้อยลง จนคล้ายผู้ป่วยติดเตียง           

ปัจจัยเสี่ยงที่อาจก่อให้เกิดอัลไซเมอร์

• อายุที่มากขึ้น โดยพบว่าหลังอายุ 65 ปี ผู้ป่วยจะมีความเสี่ยงต่อการเกิดโรคเพิ่มเป็น 2 เท่าในทุก ๆ 5 ปีที่อายุมากขึ้น
• กรรมพันธุ์ มีญาติสายตรงป่วยด้วยโรคอัลไซเมอร์
• พบว่าโรคอัลไซเมอร์มีส่วนที่เกิดจากโรคของหลอดเลือด  ดังนั้น การมีน้ำหนักเกินมาตรฐาน ความดันโลหิตสูง นับเป็นปัจจัยเสี่ยงที่อาจก่อให้เกิดโรคอัลไซเมอร์ได้เช่นกัน 

การดูแล รักษา ผู้ป่วยอัลไซเมอร์

ปัจจุบันยังไม่มีวิธีการรักษาโรคอัลไซเมอร์ให้หายขาดได้ อยากไรก็ตาม การนำผู้ป่วยมาพบแพทย์ตั้งแต่เริ่มมีอาการ จะช่วยยืดระยะเวลาการดำเนินโรคได้ รวมทั้งช่วยป้องกันอันตรายที่อาจเกิดขึ้นจากภาวะแทรกซ้อนต่างๆ ได้ ทั้งนี้การดูแลรักษาผู้ป่วย อัลไซเมอร์ สามารถทำได้ 2 วิธีหลัก

1. การรักษาโดยการใช้ยา เพื่อเพิ่ม หรือปรับระดับของสารแอซิติลโคลีนไม่ให้ลดลงมากจนเกินไป ผู้ป่วยจึงสามารถใช้ชีวิตได้ใกล้เคียงปกติ
2. การรักษาโดยไม่ใช้ยา  อาทิ
   • จัดให้ผู้ป่วยออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ เพื่อช่วยให้สมองสดชื่นและยืดระยะเวลาการดำเนินโรคได้
   • การทำกายภาพบำบัด เนื่องจากผู้ป่วยโรคอัลไซเมอร์ มักมีความสามารถทางกายลดลงในหลายๆด้าน เช่น การเคลื่อนไหว การทรงตัว การเดิน รวมถึงอาการกล้ามเนื้ออ่อนแรง ดังนั้น จึงควรให้ผู้ป่วยได้รับการรักษาฟื้นฟูร่างกาย กำลังกล้ามเนื้อ โดยจะเน้น การฝึกการทรงตัว การเคลื่อนไหวต่าง ๆ โดยเฉพาะการเดิน และยังรวมไปถึงการเพิ่มความแข็งแรงของกล้ามเนื้ออีกด้วย
   • หากิจกรรมให้ผู้ป่วยได้ออกไปนอกบ้าน พบปะเพื่อนฝูง
   • ดูแลให้ผู้ป่วยได้นอนหลับอย่างมีคุณภาพตามสุขลักษณะการนอน จัดห้องให้น่าอยู่ ปรับแสงสว่างให้พอเหมาะ เก็บของมีคม หรือเครื่องใช้ไฟฟ้าให้มิดชิด